نوع مقاله: علمی-پژوهشی
نویسندگان
1 استاد دانشکده معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق
2 دانشجوی دکتری معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات دانشگاه امام صادق(ع)
چکیده
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
نویسندگان [English]
Considering the importance of intercultural communication and the effective role of religion in this type of communication as well as the emergence of interfaith dialogue and dialogue in the contemporary world, the need for special attention to intercultural dialogue in the context of intercultural communication is clear. This article seeks to explore the ways in which intercultural dialogue in the United Kingdom interacts with and focuses on intercultural communication. In this regard, using three levels in the method of analyzing discourse analysis, three important inter-faith dialogue institutes in England were investigated. The goals of these three institutions are precisely in line with the coincidence with the new culture and communication adaptation in the field of intercultural communication theory, which at the level of description includes the ideological divergence of the hypotheses of assimilation and pluralism, the attention to the concept of convergence and culturalism, and the emphasis on Stability is at the level of interpretation in the Interfaith Dialogue of England, it initially is a genuine dialogue. Then, the communicative dialogue for another understanding in the field of pragmatism and pragmatic dialogue for cooperation with the other in the realm of action is two central points in the Interviews of the Interreligious Languages of England, which is at the third level of the analysis of the discourse of Fairclough, namely, the explanation, in full compliance with the policy statements of the Government of England.
کلیدواژه‌ها [English]
ابوالمعالی، خدیجه (1391)، پژوهش کیفی از نظریه تا عمل، تهران: نشر علم.
بشیر، حسن (1389)، خبر تحلیل شبکه‌ای و تحلیل گفتمان، تهران: دانشگاه امام صادق (7).
تاجیک، محمدرضا (1379)، گفتمان و تحلیل گفتمانی، تهران: انتشارات فرهنگ گفتمان.
حسینی فائق (1389)، آشنایی با انگلستان، تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات.
خانیکی، هادی (1387)، در جهان گفت‌وگو (بررسی تحولات گفتمانی در پایان قرن بیستم)، تهران: هرمس.
رضی، حسین (1377)، «ارتباطات میان‌فرهنگی (تاریخ، مفاهیم و جایگاه)»، فصلنامه پژوهشی دانشگاه امام صادق(7)، ش 6و7.
سامووار، لاری (1379)، ارتباط بین‌فرهنگ‌ها، ترجمه کیانی و میرحسنی، تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران.
طاهری آکردی، محمدحسین (1387)، پیشینه تاریخی گفت‌وگوی اسلام و مسیحیت با تأکید بر دیدگاه شیعه و کاتولیک، قم: مؤسسه امام خمینی (;).
غراب، سعد (1383)، از برخورد تا گفت‌وگو، ترجمه: حمیدرضا شریعتمداری، تهران: مؤسسه گفت‌وگوی ادیان.
فرکلاف، نورمن (1379)، تحقیق انتقادی گفتمان، تهران: سازمان چاپ وانتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
قجری، حسینعلی (1391)، کاربرد تحلیل گفتمان در تحقیقات اجتماعی، تهران: جامعه‌شناسان.
محمدسلیمان، سناء (2013)، فن و أدب الحوار بین الأصاله و المعاصره، قاهره: عالم الکتاب.
میشل الیسوعی، توماس (2010)،بناء ثقافه الحوار، دمشق: دارالفکر.
مولانا، حمید (1391)، ارتباطات بین‌الملل و میان فرهنگی، تهران: کتاب نشر.
نیستانی، محمدرضا (1391)، اصول و مبانی دیالوگ، اصفهان: نشر آموخته.
Barnouw, Erik (1989), International Encyclopedia of Communications, Oxford,V2(II).
Gudykunst, William (2002 ), Handbook of International and Intercultural Communication,Sage Publications.
Gudykunst, William (2005), Theorizing about Intercultural Communication,Sage Publications.
)