رایزن فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران در آتن، یونان
چکیده
این مقاله می‌‌خواهد بررسی نماید که آیا همگرایی‌‌‌های فرهنگی و دینی در بین کشور‌های عضو سازمان همکاری اسلامی به‌انداز‌ه‌ای مؤثر بوده است که دست‌‌کم در باب گفتمان حقوق بشر بر واگرایی‌‌‌های سیاسی و اقتصادی فایق آمده و این کشور‌ها بتوانند راهبرد واحدی را در تعامل با نظام بینالمللی حقوق بشر اتخاذ نمایند؟ انگارة نویسنده آن است که در دوران تدوین و شکل‌‌گیری نظام بینالمللی حقوق بشر کشور‌های اسلامی هیچ‌‌گونه راهبرد منسجمی نداشتند؛ به‌دلیل شرایط سیاسی حاکم بر جامعة بینالمللی این کشور‌ها بین دو اردوگاه شرق و غرب پراکنده شده و در گفتمان حقوق بشر سیاست‌‌‌های مختلفی اتخاذ کرده بودند. حال آنکه در دوران توسعه و تحول این نظام، کشور‌های اسلامی به هویت فرهنگی متفاوت خود پی برده و با تشکیل اردوگاه اسلامی کوشیدند راهبرد منسجمی اتخاذ نمایند.
The Strategy of Islamic Countries in their Interaction with Contemporary International Human Right System
نویسندگان [English]
Mohammad Hossein Mozaffari
چکیده [English]
This article intends to see whether cultural and religious convergence among Islamic Cooperation Organization member states has been sufficient enough to enable them to adopt a unique strategy in their interaction with international human right system, which first requires their overcoming the existing rift in economic and political stances and human right discourse. The author's hypothesis is that during the formation of the above system, Islamic states were lacking in a well-integrated strategy. This was due to their affiliations to either the western or eastern bloc and their adoption of different policies in regard to human right discourse. However, at the time of the evolution of this system, the Islamic states became conscious of their own cultural identities which led to a more unified strategy versus the international situation.
کلیدواژه‌ها [English]
Islamic World, human rights, cultural convergence, the United Nations, Islamic Conference Organization
ابتدای صفحه