دانشجوی کارشناسی ارشد رشته معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات، دانشگاه امام صادق(ع)
چکیده
آموزش را می‌توان نوعی ارتباط خاص دانست که هدفش تنها انتقال و یا تبادل پیام نیست بلکه وقوع یادگیری است. رسانههای آموزشی در طی سال‌های طولانی، یکی از اجزای مهم این فرآیند بوده‌اند. پیشرفت و ظهور فناوری‌های نوین، نقش مؤثرتری را برای رسانههای آموزشی به ارمغان آورده است. بازیهای رایانهای، یکی از رسانههای نوینی است که از جنبههای مختلف از دیگر رسانه‌‌ها پیشی گرفته است. گرچه مطالعات اولیه بیشتر بر جنبههای منفی و در نتیجه، نفی رسانه بازی تأکید داشته‌‌اند، اما عرصه پژوهش اکنون مفید بودن و جنبههای ایجابی آن را مورد توجه قرار داده است. یکی از این ابعاد بازیها که مورد توجه پژوهش‌‌هاست، امکان بهره‌برداری از آن در عرصۀ آموزش است. بهطور کلی، کاربری بازی در آموزش موضوعات مختلف (از مهارت‌‌های حرکتی گرفته تا آموزش‌های درسی) مورد توجه پژوهش‌ها قرار گرفته و البته محصولاتی نیز تولید شده است؛ اما در این میان مطالعاتی که امکان و اقتضائات کاربری این رسانه را در عرصۀ آموزش دینی و به‌ویژه اسلام مورد توجه قرار دهند، کمتر مشاهده میشود. مسئلۀ اصلی این مقاله بازی آموزشی و امکان دستیابی به یادگیری مؤثر با کمک گرفتن از آن است. نویسنده تلاش می‌کند این بحث را طرح نماید که بهره‌‌گیری از دلایلی که بازیکنان به بازی کردن و مصرف بازی می‌پردازند، می‌تواند در طراحی بازی آموزشی مؤثرتر مورد عنایب باشد. در این بحث آموزشی بودن بازی با آگاهی بر لزوم شناخت هرچه بیشتر ماهیت این رسانه مورد عنایت است و سعی میشود تا قابلیت‌‌های خاص این رسانه در امر آموزش مورد تأکید قرار گیرد که تعاملی بودن بهطور برجسته خودنمایی می‌کند. پس از بررسی اینکه بازیها چگونه و چه چیزهایی را آموزش می‌دهند، برخی جنبههای چالشی بازیهای رایانهای را در آموزش دینی مورد توجه قرار می‌دهد. نویسنده امیدوار است طرح این مباحث نظری و چالش‌های مطرح‌شده، زمینه را برای پژوهش‌های تجربی دقیق‌تر محققان آماده سازد.
Education is to be considered as a special form of communication not restricted to a mere exchange or transmission of messages but aiming at learning. Educational media have, throughout the years, played a major part in this regard, and the advent of new technologies has contributed greatly to their advancement. Among these one can refer to computer games that have stood in the forefront due to their specific features. Despite a former insistence on their negative effects and their consequent dismissal, recent research has taken their positive impact into consideration. One is their possible involvement in educational programs. Their special place in teaching different subjects, ranging from physical skills to class lessons, has been recognized by experts and led to the supply of some products. Meanwhile, studies on the practical possibilities of this media in religious fields, especially Islam, are rare. The purpose of this article is to search the possibilities of this media in helping achieve an effective teaching. The thesis is that utilizing the players’ stated reason for their hobby can better assist in developing suitable educational games. One significant capacity of the media is its interactional feature. After examining what and how the games teach, some challenging aspects of them in religious teaching are considered. This has paved the way for more exact experiments in the future.
کلیدواژه‌ها [English]
computer games, interaction in computer games, appropriate and inappropriate functions in computer games, education and computer games
ابتدای صفحه