: پیشینة قصه‌‌‌‌پژوهشی در ایران مربوط به سالیان دور است. در این پژوهش‌‌‌‌ها قصه‌‌‌‌پژوهی در بیشتر مواقع در سطح توصیفی (توصیف قصه) به وسیلة راویان صورت می‌‌‌‌گیرد. در این مقاله از دیدگاه انسان‌‌‌‌شناسی تفسیری تداعی شده است که با شیوۀ روایت‌‌‌‌پژوهشی به تحلیل معانی بر مبنای عناصر اجتماعی خاص در زمان‌‌‌‌های ویژه پرداخته شود. با چنین رویکردی است که قصه‌‌‌‌های ترکمنی از منظر اجتماعی- فرهنگی به مثابه عنصر فرهنگی مطالعه می‌‌‌‌شده است تا به ارتباط این قصه‌‌‌‌ها با حوزة عمومی و چگونگی تحول آن، گفتمان حاکم بر این قصه‌‌‌‌ها مشخص گردد. گفتمان حاکم در قصه‌‌‌‌های ترکمنی، تاریخ و تقویت هویت‌‌‌‌بخشی است که همراه با تحول زمان و مکان این قصه‌‌‌‌ها نیز دارای معانی متناسب با جامعه، البته با حفظ گفتمان حاکم خود است. در پژوهش حاضر از روش مصاحبه و روایت‌‌‌‌پژوهشی برای وصول به هدف مورد نظر استفاده شده است.
Narratology in Iran has an old background. It was mostly done at a mere descriptive level by narrators. This article presents a type of anthropologically- based interpretation which aims at explaining things by referring to specific social elements at specific times and by using narratological method. This approach can help us study Turkmen tales from a sociocultural standpoint in order to determine the dominant discourse by delineating their relation with the public domain and their manner of development.
The dominant discourse in Turkmen tales brings out the history and identity which conform with the society in the process of time. The present research has benefited from tools like interview and narratology to achieve its goals.
کلیدواژه‌ها [English]
Turkemn tales, symbols, folkloric elements, Social Identity
ابتدای صفحه